Loyaliteit

Loyaliteit

Loyaliteit van kinderen naar ouders is onverbreekbaar. Waarom? Omdat ouders hun kind iets hebben gegeven wat het kind nooit voor ze terug kan doen; het leven. Een kind is daardoor voor altijd een soort loyaliteit verschuldigd. Dat klinkt misschien best wel heftig, maar dit geldt voor iedereen en is een mooie en belangrijke basis. Zolang er een gezonde balans binnen de ouder-kind relatie behouden kan worden (een balans tussen geven en nemen) hoeft dit geen problemen op te leveren.

Echter kan de balans, om wat voor reden dan ook, verstoort raken. Dan wordt het lastig. Dit kan op verschillende manieren; ouders vragen bijvoorbeeld meer van het kind, dan het kind kan geven (dit resulteert vaak in te weinig aandacht en/of zorg), maar het kan ook andersom. Ouders geven teveel… Dan zie je vaak dat kinderen over-beschermd worden. De balans binnen de loyaliteit, het geven en nemen, wordt verstoord.

Soms heb je het al ouder helemaal niet door. Een voorbeeld: Het kind gaat naar school en heeft geen fijne gymles gehad, hij/zij werd als laatste gekozen bij een teamsport en het ging voor geen meter. Het kind vertelt dit huis, waarop de ouder zegt: ‘Ik ben ook nooit sportief geweest, ik haalde altijd onvoldoendes bij het gymmen op school en werd ook nooit gekozen. Je zal het wel van mij hebben!’. Dit kan voor een kind best een geruststellend gevoel zijn (en zo bedoelt de ouder het vaak ook!), want het kind heeft het dus van papa of mama. Echter, als het dan de volgende keer wél heel goed gaat tijdens het gymmen, kan dit voor het kind lastig zijn. Het is een conflict, want ze kunnen op deze manier niet loyaal zijn naar hun ouder die hetzelfde had als hij/zij.

Heel eerlijk? Toen ik bovenstaande als eerst las dacht ik: jeetje, je doet het als ouder al snel fout… Maar toch ben ik er achteraf blij om, want ik weet dat ik er toch wat scherper op ga zijn bij mijn eigen kind. Baat het niet, dan schaadt het niet!

Dit zie je ook terug bij kinderen die, vaak door de ouder(s) zelf (bewust of onbewust), zich verplicht voelen om een keuze te maken tussen hun ouders. Ouders hebben andere verwachtingen dan het kind; dit noem je een loyaliteitsconflict. Bij kinderen waarvan de ouders gescheiden zijn of gaan scheiden, ligt zo’n conflict op de loer. Ouders zeggen misschien minder leuke dingen over elkaar of kinderen worden met alle goede bedoelingen voor bepaalde keuzes gesteld. Dit kan bij kinderen leiden tot negatief gedrag; het afzetten tegen het loyaliteitsconflict. Geen keuze maken betekent immers ook dat er geen conflict is, toch? Niet gek dus dat kinderen soms ander gedrag laten zien tijdens of na een scheiding.

Kortom: loyaliteit kan een belangrijke rol spelen bij de kern van een probleem en kan zich op allerlei manieren uiten. Gedragsproblemen, verdriet, angst… Als kindercoach kan je dit mooi van een afstandje bekijken en de handvatten bieden om het er met elkaar over hebben. Om kinderen en/of ouders de kans te geven het met elkaar te bespreken wanneer nodig. Sommige dingen zijn echt wel lastig om als ouder(s) zelf uit te vogelen! Wij zijn ook maar mensen hé 😉